Brunów

Pierwsza informacja o istnieniu w Brunowie dworu pochodzi z XV wieku. Prawdopodobnie była to budowla obronna zbliżona kształtem do zachowanych w okolicy wież mieszkalnych. Dwór w tym czasie należał do znanego i majętnego śląskiego rodu Zedlitz. W latach 1740 - 1750 właścicielem Brunowa został hrabia Bernhard von Schmettau. Za jego sprawą dokonano przebudowy starego dworu zmieniając dawną budowlę w niewielki dwukondygnacyjny barokowy pałac na planie kwadratu. Trzydzieści siedem lat później właścicielem Brunowa stał się Krzysztof Henryk i Ernesta von Schweinitz. Trzy tygodnie po nabyciu majątku, w pałacu wybuchł pożar w czasie którego spłonęły wszystkie zabudowania. Na zgliszczach Schweinitzowie wznieśli nową neobarokową, dwukondygnacyjną rezydencję. Odbudowę powierzono dwóm śląskim architektom: Mahrensbergowi i Scholtzowi. Kolejni właściciele pałacu to rodzina von Cottonet, która energiczne przystąpiła do rozbudowy założenia pałacowego w typowym dla XIX wieku stylu historyzmu. Z tego okresu pochodzi stajnia z powozownią, fontanna przy pałacu oraz park zaprojektowany przez Eduarda Petzolda. Na szczytowej ścianie stajni tuż przy bramie wjazdowej umieszczono herb rodziny Cottonet. Kolejną przebudowę przeprowadzono w latach 1900 - 1901, powstało wówczas skrzydło południowe pałacu wraz z oranżerią i ośmioboczną wieżą. W latach 30. XX wieku utworzono w pałacu szkołę sportową Hitlerjugend. Bezpośrednio po wojnie pałac ulegał stopniowej dewastacji. Obecnie wyremontowany mieści hotel.