Galowice
Pałac wybudowany w 1840 roku w miejscu wcześniejszego założenia. Przebudowywany w 1848 i 1894 roku. Uszkodzony w 1945 roku został częściowo rozebrany. Obecnie własność prywatna, remontowany.
Szachulcowy spichlerz zbożowy związany z folwarkiem dworskim w Galowicach powstał w 1730 roku i jest ostatnim ocalałym na Dolnym Śląsku drewnianym obiektem gospodarczym o tak dużej kubaturze - każde z czterech pięter liczy około 300m². Obecnie w budynku tym Fundacja Gallen tworzy Muzeum powozów, zaprzęgów i wsi śląskiej.
Spichlerz posiada drewnianą konstrukcję szkieletową o ścianach zewnętrznych pierwotnie wypełnionych glinobitką (gliną zmieszaną z ciętą słomą), kryty jest mansardowym dachem, w którym w roku 2003 zamontowano lukarny. Parterowa ściana północna wykonana została z barokowej, ręcznie formowanej cegły. Wnętrze poszczególnych kondygnacji jest jednoprzestrzenne z drewnianymi stropami, podzielone słupami na trzy nawy. Jedynie w parterze wydzielone jest niewielkie pomieszczenie przy ścianie północnej.
Spichlerz stoi w miejscowości Galowice, w gminie Żórawina pod Wrocławiem. Ziemie na których są położone Galowice pozostawały pod panowaniem polskim, czeskim, pruskim, niemieckim i od 1945 r. ponownie polskim. Nazwa wsi zmieniała się, lecz zawsze brzmiała podobnie: Galowitz -1270 r., Gallowitz -1279 r., Galowicz -1307r., Galovicz -1338 r., Galowicze - 1459 r., potem już do roku 1937 funkcjonowała nazwa Gallowitz, którą zmieniono na Gallen. Od 1945 roku używana jest nazwa Galowice.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1269 i 1297 roku. W roku 1307 odkupił ją od Henryka von Biberstein Arnold ze Świdnicy, a jego syn sprzedał mieszczanom z Wrocławia - braciom Mikołajowi i Arnoldowi von Nicze. Od tego czasu wieś przechodziła z rąk do rąk, aż do 1840 roku, kiedy posiadłość nabył deputowany Emil Otto von Lieres und Wilkau. Wtedy rozpoczął się okres świetności Galowic - znacznie rozbudowano pałac oraz powiększono posiadłość przez kupno w roku 1847 Repplina (Rzeplina) oraz Tschauchelwitz (Szukalic). Czerpano znaczne korzyści z terenów rolnych, które liczyły 2500 mórg i były w klasie najbardziej żyznych gleb Śląska, znakomitych do uprawy pszenicy oraz buraków cukrowych. W tamtych czasach zbudowano także kotłownię parową i powiększono zabudowania gospodarcze. W 1925 roku powstała polowa kolejka wąskotorowa, wiodąca z Jaksonowa (Jackschönau), przez Galowice, zbierająca z pól buraki cukrowe i dowożąca je do cukrowni w Szukalicach (obecnie Żórawina Osiedle), gdzie produkowano surowy (brązowy) cukier, dalej transportowany wąskotorówką do cukrowni na Klecinie (Klettendorf). Druga kolejka obsługiwała folwark Galowice. Odgałęzienia tej kolejki prowadziły z pól do wszystkich zabudowań przy placu folwarcznym oraz lokalnej gorzelni. Resztki torów oraz ślady po torach widać wyraźnie w starobruku drogi przechodzącej przez barokową bramę w Galowicach (datowaną na rok 1721) prowadzącą do szachulcowego spichlerza zbożowego. Barokowa brama stoi do dziś i planowana jest jej renowacja.
Od 2002 roku spichlerz stanowi własność powołanej przez dr. Tadeusza Kołacza Fundacji Gallen, organizacji pożytku publicznego. Organizacja ta konsekwentnie realizuje cel, jakim jest stworzenie placówki muzealno-edukacyjnej w szachulcowym spichlerzu - Muzeum Powozów i Zaprzęgów Galowice. Spichlerz w ostatnich latach został całkowicie odrestaurowany i obecnie spełnia wymagania stawiane obiektowi użytku publicznego. Mimo drewnianej konstrukcji budynek jest bezpieczny zarówno dla ludzi jak i zbiorów. Wybudowano klatkę schodową stanowiącą strefę ochronną przed pożarem, zainstalowano system sygnalizacji pożaru, systemy alarmowe i monitoringu. W mansardzie powstała sala konferencyjno – wystawiennicza ( 260m²), a w przybudówce spichlerza, w historycznym wnętrzu utworzono mogącą pomieścić do 50 osób kawiarenkę. Na majdanie ( placu folwarcznym) odrestaurowana wiata „spotkań i prezentacji” pomieści pod dachem ponad 200 osób, a budyneczek dawnej kuźni pałacowej ukaże nam specyfikę i urok zawodu kowala. Ekspozycja muzealna rozlokowana jest na trzech piętrach spichlerza. Stanowi ją m.in. pięćdziesiąt oryginalnych, odrestaurowanych pojazdów - od sań konnych, przez karety i bryczki, konny wóz strażacki, po kolekcję siodeł kawaleryjskich, uprzęże i kiełzna. Odwiedzając muzeum poznamy też historię i znaczenie konia w rozwoju transportu oraz zobaczymy tradycyjne wyposażenie wsi śląskiej. W muzeum wdrożone zostaną programy edukacyjne, a nauczyciele mając do dyspozycji ekspozycję spichlerza, będą mogli poprowadzić zajęcia w oparciu o wspólnie przygotowane konspekty lekcji, materiały dydaktyczne i wiedzę pracowników muzeum.
Otwarcie Muzeum Powozów i Zaprzęgów Galowice planowane jest późną wiosną 2011, a już teraz zapraszamy do śledzenia postępu prac w muzeum oraz poczynań Fundacji Gallen na stronie internetowej www.gallen.pl.
Szachulcowy spichlerz zbożowy związany z folwarkiem dworskim w Galowicach powstał w 1730 roku i jest ostatnim ocalałym na Dolnym Śląsku drewnianym obiektem gospodarczym o tak dużej kubaturze - każde z czterech pięter liczy około 300m². Obecnie w budynku tym Fundacja Gallen tworzy Muzeum powozów, zaprzęgów i wsi śląskiej.
Spichlerz posiada drewnianą konstrukcję szkieletową o ścianach zewnętrznych pierwotnie wypełnionych glinobitką (gliną zmieszaną z ciętą słomą), kryty jest mansardowym dachem, w którym w roku 2003 zamontowano lukarny. Parterowa ściana północna wykonana została z barokowej, ręcznie formowanej cegły. Wnętrze poszczególnych kondygnacji jest jednoprzestrzenne z drewnianymi stropami, podzielone słupami na trzy nawy. Jedynie w parterze wydzielone jest niewielkie pomieszczenie przy ścianie północnej.
Spichlerz stoi w miejscowości Galowice, w gminie Żórawina pod Wrocławiem. Ziemie na których są położone Galowice pozostawały pod panowaniem polskim, czeskim, pruskim, niemieckim i od 1945 r. ponownie polskim. Nazwa wsi zmieniała się, lecz zawsze brzmiała podobnie: Galowitz -1270 r., Gallowitz -1279 r., Galowicz -1307r., Galovicz -1338 r., Galowicze - 1459 r., potem już do roku 1937 funkcjonowała nazwa Gallowitz, którą zmieniono na Gallen. Od 1945 roku używana jest nazwa Galowice.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1269 i 1297 roku. W roku 1307 odkupił ją od Henryka von Biberstein Arnold ze Świdnicy, a jego syn sprzedał mieszczanom z Wrocławia - braciom Mikołajowi i Arnoldowi von Nicze. Od tego czasu wieś przechodziła z rąk do rąk, aż do 1840 roku, kiedy posiadłość nabył deputowany Emil Otto von Lieres und Wilkau. Wtedy rozpoczął się okres świetności Galowic - znacznie rozbudowano pałac oraz powiększono posiadłość przez kupno w roku 1847 Repplina (Rzeplina) oraz Tschauchelwitz (Szukalic). Czerpano znaczne korzyści z terenów rolnych, które liczyły 2500 mórg i były w klasie najbardziej żyznych gleb Śląska, znakomitych do uprawy pszenicy oraz buraków cukrowych. W tamtych czasach zbudowano także kotłownię parową i powiększono zabudowania gospodarcze. W 1925 roku powstała polowa kolejka wąskotorowa, wiodąca z Jaksonowa (Jackschönau), przez Galowice, zbierająca z pól buraki cukrowe i dowożąca je do cukrowni w Szukalicach (obecnie Żórawina Osiedle), gdzie produkowano surowy (brązowy) cukier, dalej transportowany wąskotorówką do cukrowni na Klecinie (Klettendorf). Druga kolejka obsługiwała folwark Galowice. Odgałęzienia tej kolejki prowadziły z pól do wszystkich zabudowań przy placu folwarcznym oraz lokalnej gorzelni. Resztki torów oraz ślady po torach widać wyraźnie w starobruku drogi przechodzącej przez barokową bramę w Galowicach (datowaną na rok 1721) prowadzącą do szachulcowego spichlerza zbożowego. Barokowa brama stoi do dziś i planowana jest jej renowacja.
Od 2002 roku spichlerz stanowi własność powołanej przez dr. Tadeusza Kołacza Fundacji Gallen, organizacji pożytku publicznego. Organizacja ta konsekwentnie realizuje cel, jakim jest stworzenie placówki muzealno-edukacyjnej w szachulcowym spichlerzu - Muzeum Powozów i Zaprzęgów Galowice. Spichlerz w ostatnich latach został całkowicie odrestaurowany i obecnie spełnia wymagania stawiane obiektowi użytku publicznego. Mimo drewnianej konstrukcji budynek jest bezpieczny zarówno dla ludzi jak i zbiorów. Wybudowano klatkę schodową stanowiącą strefę ochronną przed pożarem, zainstalowano system sygnalizacji pożaru, systemy alarmowe i monitoringu. W mansardzie powstała sala konferencyjno – wystawiennicza ( 260m²), a w przybudówce spichlerza, w historycznym wnętrzu utworzono mogącą pomieścić do 50 osób kawiarenkę. Na majdanie ( placu folwarcznym) odrestaurowana wiata „spotkań i prezentacji” pomieści pod dachem ponad 200 osób, a budyneczek dawnej kuźni pałacowej ukaże nam specyfikę i urok zawodu kowala. Ekspozycja muzealna rozlokowana jest na trzech piętrach spichlerza. Stanowi ją m.in. pięćdziesiąt oryginalnych, odrestaurowanych pojazdów - od sań konnych, przez karety i bryczki, konny wóz strażacki, po kolekcję siodeł kawaleryjskich, uprzęże i kiełzna. Odwiedzając muzeum poznamy też historię i znaczenie konia w rozwoju transportu oraz zobaczymy tradycyjne wyposażenie wsi śląskiej. W muzeum wdrożone zostaną programy edukacyjne, a nauczyciele mając do dyspozycji ekspozycję spichlerza, będą mogli poprowadzić zajęcia w oparciu o wspólnie przygotowane konspekty lekcji, materiały dydaktyczne i wiedzę pracowników muzeum.
Otwarcie Muzeum Powozów i Zaprzęgów Galowice planowane jest późną wiosną 2011, a już teraz zapraszamy do śledzenia postępu prac w muzeum oraz poczynań Fundacji Gallen na stronie internetowej www.gallen.pl.
