Świdnica
Katedra p.w. św. Stanisława i Wacława, której budowę rozpoczęto w 1330 roku jest jednym z najokazalszych kościołów w kraju. Prezbiterium ukończono w 1335 roku, a nawy boczne w 1385 roku. Kościół spłonął w 1532 roku, został jednak szybko odbudowany. Całość ukończono w 1565 roku. Wieża zbudowana została w latach 1400-1570 jest piątą co do wielkości w Polsce (103m). Gotyckie wnętrze z barokowym wystrojem i ołtarzem w kształcie baldachimu jest jednym z najbogatszych na Śląsku. Obok katedry stoi barokowy budynek konwiktu jezuickiego z lat 1690-91.
Ewangelicko-Augsburski Kościół Pokoju jest najcenniejszym zabytkiem w mieście. Powstał po wojnie trzydziestoletniej gdy cesarz Austriacki zgodził się na budowę trzech świątyń ewangelickich na Śląsku (do dzisiaj przetrwały dwie). Warunkiem do ich budowy była lokalizacja za murami miejskimi, brak wieży i budowa z nietrwałych materiałów. W latach 1656-57 powstała największa drewniana świątynia w Europie. Posiada jedyny w swoim rodzaju, bogaty, barokowy wystrój wnętrza zachowany bez zmian do dzisiejszych czasów. Obok kościoła znajduje się dzwonnica z 1708 roku, szkoła ewangelicka, pastorówka, budynek bramny i zdewastowany cmentarz. Całość, razem z Kościołem Pokoju w Jaworze, w 2002 roku została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Pieczołowicie wyremontowany kościół przyciąga rzesze turystów i dostępny jest do zwiedzania z przewodnikiem.
Ratusz znajduje się w bloku śródrynkowym i obecnie mieści się w nim interesujące Muzeum Dawnego Kupiectwa i inne instytucje Pierwsza budowla powstała w 1330 roku w miejscu Domu Kupieckiego. Wielokrotnie przebudowywany po pożarach i zniszczeniach, w tym w 1536 roku jako renesansowy i w 1757 roku w obecnej formie. Posiadał okazałą wieżę, która zawaliła się podczas remontu w 1967 roku (!). Wnętrza posiadają częściowo zachowany wystrój z najokazalszą Izbą Rady na piętrze.
Budynek teatru miejskiego w bloku śródrynkowym powstał w XVI wieku. Gruntownie przebudowany w 1821 roku i w latach 1914-15.
Pałac opatów lubiąskich powstał w latach 1723-25 jako okazała barokowa budowla. Od 1741 służył jako siedziba komendanta twierdzy, następnie jako arsenał. Po II wojnie światowej dobudowano do niego blok mieszkalny i jest to jedno z bardziej kuriozalnych zestawień obiektu zabytkowego z współczesnym.. Dzisiaj mieści bibliotekę miejską.
Jedna z najpiękniejszych w kraju starówek posiada szereg cennych kamienic mieszczańskich zachowanych w swojej pierwotnej formie do dzisiaj. W większości pochodzą z XVII i XVIII wieku, jednak większość posiada relikty średniowieczne. Świdnickie kamienice i budynki użyteczności publicznej reprezentują praktycznie każdy styl architektoniczny od gotyku po modernizm. Obecnie są restaurowane i przywracane do dawnej świetności. Niestety wiele cennych zabytków zniszczono bezpowrotnie po II wojnie światowej. Najokazalsze kamienice stoją w rynku gdzie również można zobaczyć 3 fontanny i kolumnę maryjną.
Dawny zespół klasztorny Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą powstał już w XIII wieku. Przebudowany w 1720 roku na barokowy i w latach 1865-68 na klasycystyczny. Wewnątrz klasycystyczne wyposażenie. Obok stoi budynek dawnej komandorii.
Dawny zespół klasztorny Urszulanek i barokowy kościół p.w. św. Józefa z lat 1754-74 z zachowanym oryginalnym, eliptycznym wnętrzem. Obok kościoła dawna szkoła klasztorna z lat 1731-34.
Kościół parafialny św. Andrzeja Boboli powstał w latach 1905-07. Jest częścią okazałego kompleksu szkolnego wzniesionego w tym samym czasie.
Cerkiew prawosławna Mikołaja Cudotwórcy powstała jako kaplica cmentarna w XIX wieku. Na cmentarzu zachowały się kaplice grobowe z XIX wieku. Obok cmentarz żołnierzy radzieckich.
Zespół poklasztorny Kapucynów powstał w miejscu byłego zamku książąt świdnickich. Z zamku zachował się jedynie portal z 1537 roku. Klasztor powstał w latach 1673-80 i został przebudowany w XIX wieku.
Dawny kościół św. Barbary z basteją przy Bramie Strzegomskiej. W pierwotnej formie był przybramną kaplicą. Wielokrotnie niszczony i odbudowywany służył od 1818 roku jako zbrojownia. Po 1945 wnętrze przedzielono stropami i urządzono klub NOT. Do kościoła przylega basteja przebudowana w 1750 roku. Obecnie kawiarnia.
Fortyfikacje wokół Świdnicy swoją historią sięgają lat 1747-1753 kiedy to wokół miasta powstał pierścień obwarowań. Rozbudowywane one były do roku 1783.. Do dzisiejszych czasów zachowały się nikłe resztki potężnych niegdyś fortów, największy fragment to resztki Fleszy Nowomłyńskiej z 1760 roku z fosą i murami. Na potężnym bastionie ulokowano w XIX wieku cmentarz. Inne elementy to "altana" w parku młodzieżowym - stojąca na fragmencie Reduty Jawornickiej, amfiteatr w parku Sikorskiego - stojący na Forcie Jawornickim i wiele innych mniejszych fragmentów, także w postaci obwałowań ziemnych, kamieni granicznych i elementów budynków fortecznych. W miejscu fortyfikacji powstały w XIX i XX wieku parki, które otaczają miasto. W parku Centralnym znajduje się żelbetowy most wzniesiony w 1911 roku, a także rzeźba kowala Wielanda będąca pamiątką po plebiscycie na Śląsku, miał upamiętniać utracone ziemie niemieckie, został odsłonięty w 1922 roku na placu Grunwaldzkim, przeniesiony w obecne miejsce w 2000 roku.
Ratusz znajduje się w bloku śródrynkowym i obecnie mieści się w nim interesujące Muzeum Dawnego Kupiectwa i inne instytucje Pierwsza budowla powstała w 1330 roku w miejscu Domu Kupieckiego. Wielokrotnie przebudowywany po pożarach i zniszczeniach, w tym w 1536 roku jako renesansowy i w 1757 roku w obecnej formie. Posiadał okazałą wieżę, która zawaliła się podczas remontu w 1967 roku (!). Wnętrza posiadają częściowo zachowany wystrój z najokazalszą Izbą Rady na piętrze.
Budynek teatru miejskiego w bloku śródrynkowym powstał w XVI wieku. Gruntownie przebudowany w 1821 roku i w latach 1914-15.
Pałac opatów lubiąskich powstał w latach 1723-25 jako okazała barokowa budowla. Od 1741 służył jako siedziba komendanta twierdzy, następnie jako arsenał. Po II wojnie światowej dobudowano do niego blok mieszkalny i jest to jedno z bardziej kuriozalnych zestawień obiektu zabytkowego z współczesnym.. Dzisiaj mieści bibliotekę miejską.
Jedna z najpiękniejszych w kraju starówek posiada szereg cennych kamienic mieszczańskich zachowanych w swojej pierwotnej formie do dzisiaj. W większości pochodzą z XVII i XVIII wieku, jednak większość posiada relikty średniowieczne. Świdnickie kamienice i budynki użyteczności publicznej reprezentują praktycznie każdy styl architektoniczny od gotyku po modernizm. Obecnie są restaurowane i przywracane do dawnej świetności. Niestety wiele cennych zabytków zniszczono bezpowrotnie po II wojnie światowej. Najokazalsze kamienice stoją w rynku gdzie również można zobaczyć 3 fontanny i kolumnę maryjną.
Dawny zespół klasztorny Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą powstał już w XIII wieku. Przebudowany w 1720 roku na barokowy i w latach 1865-68 na klasycystyczny. Wewnątrz klasycystyczne wyposażenie. Obok stoi budynek dawnej komandorii.
Dawny zespół klasztorny Urszulanek i barokowy kościół p.w. św. Józefa z lat 1754-74 z zachowanym oryginalnym, eliptycznym wnętrzem. Obok kościoła dawna szkoła klasztorna z lat 1731-34.
Kościół parafialny św. Andrzeja Boboli powstał w latach 1905-07. Jest częścią okazałego kompleksu szkolnego wzniesionego w tym samym czasie.
Cerkiew prawosławna Mikołaja Cudotwórcy powstała jako kaplica cmentarna w XIX wieku. Na cmentarzu zachowały się kaplice grobowe z XIX wieku. Obok cmentarz żołnierzy radzieckich.
Zespół poklasztorny Kapucynów powstał w miejscu byłego zamku książąt świdnickich. Z zamku zachował się jedynie portal z 1537 roku. Klasztor powstał w latach 1673-80 i został przebudowany w XIX wieku.
Dawny kościół św. Barbary z basteją przy Bramie Strzegomskiej. W pierwotnej formie był przybramną kaplicą. Wielokrotnie niszczony i odbudowywany służył od 1818 roku jako zbrojownia. Po 1945 wnętrze przedzielono stropami i urządzono klub NOT. Do kościoła przylega basteja przebudowana w 1750 roku. Obecnie kawiarnia.
Fortyfikacje wokół Świdnicy swoją historią sięgają lat 1747-1753 kiedy to wokół miasta powstał pierścień obwarowań. Rozbudowywane one były do roku 1783.. Do dzisiejszych czasów zachowały się nikłe resztki potężnych niegdyś fortów, największy fragment to resztki Fleszy Nowomłyńskiej z 1760 roku z fosą i murami. Na potężnym bastionie ulokowano w XIX wieku cmentarz. Inne elementy to "altana" w parku młodzieżowym - stojąca na fragmencie Reduty Jawornickiej, amfiteatr w parku Sikorskiego - stojący na Forcie Jawornickim i wiele innych mniejszych fragmentów, także w postaci obwałowań ziemnych, kamieni granicznych i elementów budynków fortecznych. W miejscu fortyfikacji powstały w XIX i XX wieku parki, które otaczają miasto. W parku Centralnym znajduje się żelbetowy most wzniesiony w 1911 roku, a także rzeźba kowala Wielanda będąca pamiątką po plebiscycie na Śląsku, miał upamiętniać utracone ziemie niemieckie, został odsłonięty w 1922 roku na placu Grunwaldzkim, przeniesiony w obecne miejsce w 2000 roku.
