Strzelce Opolskie
Strzelce Opolskie wzmiankowane były w XIII wieku, jednak prawa miejskie otrzymały w 1324 roku. Otoczone murami obronnymi z dwiema bramami i zamkiem stanowiły ważny ośrodek miejski na trasie z Krakowa do Wrocławia, a od XIX wieku przemysłowy. Niszczone podczas wojen szwedzkich i napoleońskich oraz pożarami w XIX wieku i w 1945 roku zachowało do dzisiaj niewiele zabytków. Domy mieszczańskie pochodzą głównie z XIX wieku.
W rynku ratusz wybudowany w latach 1844-1846 w miejscu wcześniejszego, po którym pozostała jedynie wieża.
Kościół cmentarny wzniesiony w latach 1683-1690. Odnawiany w 1720, 1972 i 1980 roku. We wnętrzu zachowało się wyposażenie z XVII wieku.
Dawny kościół ewangelicki wzniesiony w latach 1825-1826. W 1888 roku do klasycystecznego korpusu dobudowano neogotycką wieżę.
Kościół wybudowany w latach 1904-1907 w miejscu wcześniejszej świątyni z 1724 roku. Zachowało się z niej wyposażenie z XVII i XVIII wieku. Obok wznosi się dawna dzwonnica z przełomu XVII i XVIII wieku, która powstałą w wyniku przebudowy baszty z XV wieku.
Mury obronne wznoszono w XIV wieku. Posiadały 2 bramy miejskie, które nie zachowały się do dzisiaj. Pozostały jedynie niewielkie fragmenty oraz baszta z XV wieku, przebudowana na przełomie XVII i XVIII wieku na dzwonnicę.
W miejscu dzisiejszego pałacu istniał zamek wzmiankowany w XIV wieku, który już w XVI wieku był ruiną. W latach 1562-1595 Redernowie przebudowali go na renesansową rezydencję. Ponowna przebudowa i rozbudowa miała miejsce w XIX wieku. Zniszczony w 1945 roku jest dzisiaj imponującą ruiną. Zachowały się mury średniowiecznego zamku oraz elementy renesansowe. Wokół pałacu zadbany park.
W rynku ratusz wybudowany w latach 1844-1846 w miejscu wcześniejszego, po którym pozostała jedynie wieża.
Kościół cmentarny wzniesiony w latach 1683-1690. Odnawiany w 1720, 1972 i 1980 roku. We wnętrzu zachowało się wyposażenie z XVII wieku.
Dawny kościół ewangelicki wzniesiony w latach 1825-1826. W 1888 roku do klasycystecznego korpusu dobudowano neogotycką wieżę.
Kościół wybudowany w latach 1904-1907 w miejscu wcześniejszej świątyni z 1724 roku. Zachowało się z niej wyposażenie z XVII i XVIII wieku. Obok wznosi się dawna dzwonnica z przełomu XVII i XVIII wieku, która powstałą w wyniku przebudowy baszty z XV wieku.
Mury obronne wznoszono w XIV wieku. Posiadały 2 bramy miejskie, które nie zachowały się do dzisiaj. Pozostały jedynie niewielkie fragmenty oraz baszta z XV wieku, przebudowana na przełomie XVII i XVIII wieku na dzwonnicę.
