Wałbrzych

Kościół parafialny p.w. Aniołów Stróżów powstał w latach 1898-1904 w stylu neogotyckim


Kościół ewangelicki z lat 1785-88 według projektu Carla Gottharda Langhansa, przebudowywany w latach 1862-64.


Kościół pomocniczy MB Bolesnej wzniesiony w XIV wieku, gruntownie przebudowany w 1714 i w 1900 roku.


Obecny ratusz powstał w 1857 roku i był powiększany w 1903 roku. Zachowało się wiele cennych budynków w obrębie starego miasta, w tym barokowe kamienice w rynku. Wokół dominuje zabudowa z XIX wieku.


Ruiny zamku Nowy Dwór na szczycie Zamkowej Góry w dzielnicy Podgórze. Pierwszy gród istniał w tym miejscu już w XIII wieku, a zabudowania murowane wzniósł książę Bolko II w XIV wieku jako twierdzę graniczną powiązaną z zamkami Radosno i Rogowiec. W 1392 roku zostaje zniszczony przez mieszczan ze Zgorzelca. Następuje odbudowa warowni w latach 1402-1417, niestety po raz kolejny niszczą ją husyci w 1428 roku. Od 1434 roku należał do rodu von Czettritzów i był rozbudowywany. W 1581 roku spłonął od uderzenia pioruna i został opuszczony. Nie stracił jednak swojego znaczenia militarnego i był fortyfikowany jeszcze podczas wojny trzydziestoletniej. Ze względu na utrudniony dostęp do ruin nie stał się on atrakcją turystyczną jak okoliczne zamki i do dzisiaj pozostaje, zupełnie niesłusznie, w ich cieniu.


Zespół zamkowy Czettritzów powstał w latach 1604-1628 po pożarze zamku Nowy Dwór. Od 1857 roku stał się siedzibą dóbr hrabiów von Hochberg, którzy w latach 1882-1883 rozbudowali renesansowy dwór dobudowując eklektyczne skrzydło główne. Był jeszcze wielokrotnie rozbudowywany i remontowany, a obecnie jest siedzibą szkoły wyższej. W skład zespołu wchodzą także takie obiekty jak: eklektyczna willa z XIX wieku położona w parku, Dom Bretanii z XIX wieku, dawna wozownia i dwie oficyny. Całość otoczona parkiem krajobrazowym.


Pałac Albertich powstał w latach 1800-1803. Obecnie mieści się w nim Muzeum Okręgowe.


Zamek Książ wzniesiony po 1288 roku przez księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I. Po 1392 roku był rezydencją czeskich starostów. Częściowo został zniszczony podczas wojen husyckich, stał się później siedzibą raubitterów. W następnych latach wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli, a w 1508 został sprzedany staroście z Grodźca Konradowi von Hochbergowi i w rękach tej rodziny pozostawał aż do 1945 roku. W XVI wieku Konrad II Hochberg rozbudował zamek w stylu renesansowym oraz założył zamkowe ogrody. W czasie wojny trzydziestoletniej rozbudowano jego fortyfikacje co nie zapobiegło zniszczeniom. W 1648 roku w miejscu fortyfikacji powstały tarasy ogrodowe a zamek został odbudowany. W 1738 roku Maksymilian Hochberg rozpoczął budowę skrzydła zachodniego oraz budynku bramnego z oficynami. W XVIII wieku Hochbergowie byli już jedną z najbogatszych rodzin w Prusach, a rezydencja w Książu stała się centrum administracyjnym ich majątku, jednocześnie przebywało w niej nawet 300 osób (!). W 1790 roku rozbudowano park, a także ruiny zamku w Starym Książu. W 1844 powstały budynki folwarku zamkowego, zmienione w XX wieku. Potęga i świetność zamku przyciągały rzesze zwiedzających wśród których były koronowane głowy, arystokraci i wiele znanych osobistości tamtych czasów. W latach 1909-23 nastąpiła ostatnia przebudowa, kiedy powstało neorenesansowe skrzydło zachodnie. Właścicielem Książa był Hans Heinrich XV von Hochberg, który poślubił angielską arystokratkę, księżnę Therese Cornwallis-West, znaną jako Daisy. Był to okres największej świetności zamku, ale także upadku rodu. Książę był nawet przymierzany po I wojnie światowej jako przyszły król Polski. Wiązało się to z domniemanymi piastowskimi koligacjami przodków, jak i propolskich sympatii. Przed II wojną światową dobra książęce stały na krawędzi bankructwa, a zamek zostaje przejęty przez państwo niemieckie. Ostatni właściciel Książa, Hans Heinrich XVII wstępuje do armii brytyjskiej, jego brat Alexander do Armii gen. Andersa. W tym czasie następuje rozbudowa zamku na rezydencję Hitlera. W pobliżu zostaje założona filia obozu Gross-Rosen, a więźniowie drążą sztolnie pod zamkiem w ramach ogromnego kompleksu RIESE. W tym samym czasie wnętrza zamkowe zostają zdewastowane. Po 1945 roku w rezydencji stacjonuje Armia Czerwona, następnie zostaje opuszczony. Pierwsze remonty zaczęły się dopiero w 1971 roku, a w 1989 roku stał się własnością miasta Wałbrzych. Obecnie jest siedzibą licznych instytucji kulturalnych, muzeum, galerii sztuki. Funkcjonują w nim restauracje i hotel. Jest udostępniony do zwiedzania i przyciąga tłumy turystów, jednocześnie trwa długotrwały remont elewacji, tarasów, a także udostępniane są nowe pomieszczenia. Ten ogromny kompleks jest trzecim co do wielkości zamkiem w Polsce i jednym z najważniejszych śląskich zabytków. Oprócz samego zamku można zobaczyć piękny park z amfiteatrem, punktami widokowymi i mauzoleum Hochbergów, na wiosnę kwitą w nim rododendrony, ulubione krzewy księżnej Daisy. W parku również znajduje się zabytkowa stadnina koni z hipodromem, a najpiękniejszy widok na obiekt rozciąga się ze Skały Olbrzyma.


Kompleks książ składa się dwóch zespołów wyrobisk drążonych pod zamkiem z różnych stron. Sztolnie są w większości wykończone o budową że lbetową i zachowane w dobrym stanie. Całkowita długość wyrobisk wynosi 950m, powierzchnia 3200m2 i kubatura 13000m3. Jest dostępny do zwiedzania tylko częściowo, większość podziemi zajmuje Instytut Sejsmologii PAN.


Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia to instytucja muzealna z elementami kulturalno-oświatowymi mieszcząca się w dawnej kopalni węgla kamiennego "Julia" z XIX wieku. Zachował się zespół budynków z tego okresu, częściowo zrewitalizowanych i przeznaczonych do zwiedzania.

Obsługiwane przez usługę Blogger.